Ik weet niet meer precies in welke les of in welk jaar van het driejarig groeitraject we deze opdracht kregen: “Ga eens na wat je op wilskracht doet en wat je doet omdat je graag doet.” Sindsdien ziet mijn leven er heel anders uit, moet ik zeggen.
Ik kwam erachter dat ik mijn job, waarvan ik overtuigd was dat ik ze met hart en ziel deed, eigenlijk alleen maar met mijn hoofd en tonnen wilskracht en doorzettingsvermogen deed. Helemaal niet met hart en ziel en eerlijk is eerlijk, uiteindelijk ook nog maar half, want de passie die ik in het begin voelde, was opgebrand en had plaatsgemaakt voor een gevoel van “moeten, moeten en nog eens moeten.” Het effect op mijn gezinsleven was niet te onderschatten. En een privéleven had ik niet meer, want daar was ik te moe voor.
Vanaf dat moment voelde ik me bevrijd. Ik koos voor een andere job, ook wel in het onderwijs, maar toch iets helemaal anders. Toen een van mijn kinderen een paar maanden later zei: “Mama, ik ben zo blij dat je ander werk hebt, want je bent niet meer zo boos en zo ongeduldig de hele tijd,” brak mijn hart een beetje, maar wist ik toch dat ik de juiste keuze gemaakt had.
Inmiddels ben ik nog twee keer van job veranderd, niet omdat het moest, maar gewoon omdat het kan. Ik ben niet bang meer voor verandering, want dankzij de lessen bij Timotheus heb ik geleerd dat het niet per se lastig hoeft te zijn, maar vooral een kans om te leren. Voor mij maakt dat het leven zo mooi en interessant: de mogelijkheid om te blijven leren, ervaringen op te doen en je te blijven ontplooien. Doorzetten en op je tanden bijten… Goed, maar niet meer ten koste van al de rest! (Eigenlijk denk ik dat ik mezelf voor een burn-out heb behoed!)
Uiteraard is dat niet het enige dat ik geleerd heb, er is zo veel meer en het is ongelooflijk. Vijf jaar lijken wel vijftig jaar. Ik vond elke lesgever enorm inspirerend! En hoewel ik het driejarig traject achter de rug heb, heb ik eind augustus besloten me dit jaar opnieuw in te schrijven voor een aantal modules. Gewoon, voor de gezelligheid, maar ook omdat er altijd wel wat bij te leren valt…